Το να νιώθεις μη ευπρόσδεκτος δημιουργεί μια αίσθηση αποξένωσης. Νιώθεις ότι δεν ανήκεις εκεί όπου βρίσκεσαι. Ότι είσαι περίεργος. Αναρωτιέσαι μήπως φταις εσύ που οι άλλοι δεν σε συμπεριλαμβάνουν στα δικά τους. Μπερδεύεσαι χάνοντας την αυθεντικότητα σου. Να πεις ένα αστείο όπως ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό σου ή θα φανείς ακόμα πιο περίεργος; Δεν είναι τώρα ώρα για δοκιμές. Ας το βουλώσεις να τελειώνουμε. Άλλωστε θα φύγεις από αυτή την κατάσταση και όλα θα λάβουν τέλος. Κυρίως αυτή η αίσθηση του μακριά. 

Αφού εσύ αποζητάς το κοντά. Τι δουλειά είχες με αυτό το περιβάλλον; “Δεν ήξερα” θα απαντούσες. Και θα σε πιστέψω. Πολλές φορές δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει μια επιλογή μας. Κι όταν όμως έρχεται η ώρα και μαθαίνεις; Τι κάνεις όταν έρχονται οι αποκαλύψεις; Όταν αποκαλύπτεται ότι το μακριά έχει στην πραγματικότητα διαγαλαξιακές διαστάσεις; 

Δεν γίνεται να κατηγορείς πλέον αυτούς ή αυτά που σε βγάζουν εκτός. “Αφού δεν με καταλαβαίνουν” θα πεις με παράπονο. Θα σε πιστέψω και πάλι. Πολλοί είναι αυτοί που δεν θα σε καταλάβουν. Ίσως να μη σε ακούσουν καν. Όσο όμορφα κι αν μιλήσεις. Όσο εύστοχες κι αν είναι οι λέξεις σου. Είναι όμως πραγματικό παράπονο αυτό; Θα επέλεγες στα αλήθεια να σχετιστείς με αυτούς τους ανθρώπους; Στενοχωριέσαι όντως τώρα που σε βάζουν στο περιθώριο; Λυπάσαι για την απόρριψη που σου τρίβουν κατάφωρα στη μούρη; Σαν να είναι η μούρη σου σκληρή γραβιέρα και εκείνοι παλεύουν στον τρίφτη της απόρριψης να σε λιώσουν. 

Αλήθεια τώρα; Αυτό είναι που σε πονά; Ή μήπως σε πονά που δεν ξέρεις να επιλέγεις; Που πας και πέφτεις σε τρίφτες; Τι πραγματικά λαχταράς; Με ποια σύνεργα θέλεις να συνεργαστείς; Με ποια υλικά θέλεις να ανακατευτείς; Τι πιάτα χρειάζεσαι να φτιάξεις; 

Ξέρω ότι σε πονάει αυτή η άγνοια. Είναι σκληρό να μη νιώθεις ευπρόσδεκτες τις ίδιες σου τις επιθυμίες. Είναι αληθινά στενάχωρο να απομακρύνεσαι από τις ανάγκες σου. Σ’αυτό το μακριά όσο και να ουρλιάξεις από παράπονο δεν θα σε ακούσει κανένας άλλος παρά ο εαυτός σου.

Μη φωνάζεις άλλο. Όσο και να συμπάσχω μαζί σου, κουράστηκα να σε ακούω. Άσε που πέρασε και η ώρα. Άρχισα να πεινάω. Τι καλό λες να μαγειρέψουμε; Βάζω τα μπαχαρικά. Βάζεις τη γραβιέρα; Αν σταματήσουμε να γκρινιάζουμε, ίσως βρούμε και τα υπόλοιπα υλικά. Είσαι ευπρόσδεκτος στην κουζίνα μου. Ελπίζω να νιώθεις έτσι κι εσύ και να συνυπάρξουμε εκεί. Κοιτώντας τον ουρανό σε περιμένω να φτιάξουμε μια εστία χορταστική. Έρχεσαι;