Η ψυχολογική ευελιξία είναι μια βασική έννοια και στάση ζωής σύμφωνα με τη Θεραπεία Αποδοχής και Δέσμευσης. Ψυχοθεραπευτής και θεραπευόμενος καλούμαστε να είμαστε ευέλικτοι και να συμμετέχουμε σε κάθε διεργασία, όπως αναδύεται στη στιγμή. Είτε η στιγμή αυτή προκύπτει μες στη συνεδρία ή σε μια κατάσταση στη ζωή μας.
Αν είμαστε άκαμπτοι, δεν θα μπορέσουμε να συμμετέχουμε με πλήρη επίγνωση σε αυτή τη στιγμή. Θεωρητικά είναι εύκολο να το γράφω αυτό. Βιωματικά δυσκολεύομαι εξίσου να προσαρμόζομαι σε κάθε απαίτηση. Είναι οι παλιές μαθημένες συμπεριφορές ή οι συνήθειες που μας έχουν διαμορφώσει σε ένα συγκεκριμένο σχήμα.
Για παράδειγμα, αν όσα έχω ζήσει με έχουν κάνει να σκέφτομαι και να δρω σαν τετράγωνο, πώς θα προσαρμοστώ σε μια κατάσταση που είναι κύκλος; Αν εσύ είσαι τρίγωνο, πώς θα αλληλεπιδράσεις με ένα ρόμβο;
Αν όμως υπάρχει η δεξιότητα της ευελιξίας, το τετράγωνο μπορεί να μεταμορφωθεί σε κύκλο όπου χρειάζεται ή σε τρίγωνο όπου κρίνεται απαραίτητο. Η ευελιξία δεν είναι η απώλεια της αρχικής ταυτότητας. Είναι σωτήρια δεξιότητα επιβίωσης και αποδοχής και προσωπικής εξέλιξης.
Συνεχίζοντας να ζούμε σε μια πανδημία ας υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας να εξασκούμε αυτή τη δεξιότητα. Όχι μόνο για να επιβιώσουμε, αλλά και για να δοκιμάσουμε καθετί καινούργιο. Πρόσφατα ξεκίνησα τένις. Χρειάστηκε να αποχαιρετήσω τα μαθήματα τάνγκο που κέντριζαν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον μου. Μαζί με αυτή την απώλεια μπήκα στο γήπεδο προσπαθώντας να προσαρμόσω τα χέρια μου στο κράτημα της ρακέτας. Προσπαθώντας να σχετιστώ μαζί της. Δεν υπάρχει κανένας καβαλιέρος εδώ. Μόνο ένας δάσκαλος απέναντι να μου πετά μπαλάκια. Νέα συνθήκη.
Με χέρια παγωμένα από την κρύα ατμόσφαιρα και ζεστά από περιέργεια. Κάποιες φορές σημαδεύουν σωστά, άλλες φορές αστοχούν. Και έτσι δημιουργείται σιγά σιγά ένα ιδιαίτερο πείσμα, μια όμορφη πρόκληση.
“Γρήγορα πόδια, χαλαρά χέρια” ο δάσκαλος πετά λόγια και μπαλάκια. Και προσπαθώ να εντάξω νέα γνώση και τεχνική. Και ψάχνω να βρω τι σχήμα ταιριάζει σε αυτό το ρόλο μου.
Και όταν μπαίνω κάπως στο νόημα και εκτελώ με το σώμα μου τα λόγια του δασκάλου, βρίσκω την κίνηση. Και πιο σωστά βρίσκω τη χάρη στην κίνηση.
Η χάρη στην κίνηση όπως και η χάρη στην ευελιξία θα μας συνδέσουν με την ομορφιά. Και τη χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από ποτέ 🙂
