Είχα γράψει αυτό το άρθρο το Φεβρουάριο του 2021. Τότε που μαζί με τον εγκλεισμό λόγω του κορονοϊού είχαμε αποκλειστεί και από τα χιόνια. Η πολυδιάσταση κλεισούρα λοιπόν στο σπίτι είχε δημιουργήσει στροφή σε νέα ανοίγματα. Πολλοί, ελεύθεροι και ελεύθερες, είχαν δημιουργήσει προφίλ σε εφαρμογές ραντεβού, dating apps δηλαδή.
Θα περιγράψω την εμπειρία μου στο θαυμαστό κόσμο του tinder. Δεν ήθελα να μείνω στις περιγραφές των άλλων ούτε στις προσωπικές μου προκαταλήψεις. Ήθελα να κάνω ένα πείραμα, ώστε να αποκτήσω το αληθινό βίωμα.
Τα πρώτα βήματα δημιουργίας προφίλ είναι απλά. Εγείρουν όμως μια σειρά από ερωτήματα:
- Τι φωτογραφία να ανεβάσω;
- Τι κείμενο να γράψω;
- Τι αναζητώ εδώ μέσα;
- Θέλω αλήθεια σχέση σε αυτή τη φάση της ζωής μου;
- Θέλω απλώς λίγη συζήτηση;
- Μήπως είμαι απελπισμένος/η;
- Κι αν με δούν παλιοί σύντροφοι;
- Αν με δουν συνεργάτες μου;
Τα ερωτήματα αρχίζουν να ξεφεύγουν από το προφίλ και ίσως να κουδουνίζουν στο κεφάλι μας. Ίσως κάποιοι να μην έμειναν τόσο πολύ στο να απαντήσουν, όσο να δουν τι παίζει εκεί μέσα. Iδού λοιπόν τι παίζει:
Οι άνθρωποι χωρίς σχέση έχουν περισσότερη ανάγκη από επικοινωνία τώρα από ποτέ. Η αίσθηση ότι εκεί έξω θα φλερτάραμε έχει σβήσει και αυτό δημιουργεί μια ιδιαίτερη απώλεια.
Η πρώτη επαφή παίρνει τη μορφή γραπτού κειμένου. Απαιτητική διαδικασία, ειδικά για όσους “δεν το έχουν” με τα μηνύματα. Οι ευέλικτοι θα επιβιώσουν, οι υπόλοιποι ας διαγράψουν το προφίλ.
Η πλειοψηφία των πρώτων μηνυμάτων σκοτώνουν κάθε έμπνευση. Τα “Καλησπέρα”, “Γεια”, “Καλημέρα”, “Τι κάνεις;” είναι πρώτα στη μαρκίζα. Γιατί κάποιος/α να συνεχίσει να μιλά με έναν άνθρωπο που δεν κόπιασε καν από την αρχή; Την ίδια στιγμή που ακολουθούν αρκετά άλλα “καλησπέρα”. Ίσως η φωτογραφία του αποστολέα βοηθήσει στο ξεσκαρτάρισμα. Ίσως πάλι όχι.
Ένα μικρό αλλά σεβαστό ποσοστό των μηνυμάτων ξεκινά με μια όμορφη ορμή και δείχνει το διαβασμένο χρήστη. Αυτόν που αφιέρωσε λίγα λεπτά για να διαβάσει το προφίλ σου και να σκεφτεί να γράψει κάτι έξυπνο. Η προσπάθεια πάντα κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις.
Η ροή των μηνυμάτων μπορεί να καταλήξει στην επόμενη πίστα. Αυτό σημαίνει απλά να συνεχιστεί η συνομιλία στο viber, στο messenger ή αλλού. Αρχίζει έτσι να εισάγεται μια δόση οικειότητας.
Η επόμενη πίστα είναι η τηλεφωνική κλήση και μετά ίσως ένα ραντεβού από κοντά. Η αλλαγή στις πίστες μπορεί να γίνει γρήγορα. Μπορεί να διαρκέσει και μέρες. Εξαρτάται.
Η ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον και δημιουργεί μια περίεργη προσμονή. Αρχίζει να μπαίνει η φαντασίωση στο παιχνίδι. Αναλογιζόμαστε πώς μπορεί να μοιάζει από κοντά αυτός με τον οποίο μιλάμε, αν θα μας αρέσει και αν κουμπώσει το “από κοντά” με τον ίδιο τρόπο που κουμπώνει το “από μηνύματα”.
Πολλές συζητήσεις ξεκινούν γρήγορα και ξαφνικά τις καταπίνει η μαύρη τρύπα. Κάποιες άλλες κυλούν σαν παραπόταμος που ψάχνει να βρει μια θάλασσα να ενωθεί.
Πολλές συζητήσεις ξεκινούν με σεξουαλικό κάλεσμα. Απόλυτα σεβαστό και κατανοητό. Η μόνη απορία μου είναι τι απέγιναν τα ορεκτικά και οι σαλάτες. Πώς να καταπιώ το κρέας χωρίς να βάλω στο στόμα μου κάτι άλλο για αρχή; Είναι η κούραση της καραντίνας; Είναι που η ακάλυπτη ανάγκη για σεξ έχει μεταμορφωθεί σε χαλασμένο συναγερμό;
Τελειώνω αυτό το άρθρο χωρίς επίλογο αφήνοντας τον καθένα από εσάς να γράψει το δικό του. Σημαντική υπενθύμιση! Προτού γράψουμε τον επίλογο, αξίζει να ζήσουμε τη βιωματική εμπειρία των ραντεβού. Ας αφήσουμε λοιπόν την εμπειρία να γράψει στη ζωή μας και ας μη μείνουμε σε προκαταλήψεις. Εγώ νιώθω ήδη απελευθερωμένη από στερεότυπα και άκαμπτους κανόνες. Και ίσως αυτή η απελευθέρωση αυξήσει τις πιθανότητες να ερωτευτώ. Εσύ;
