Ας διατηρήσουμε την ελπίδα ότι όλοι μας θα βρούμε τρόπο να δημιουργήσουμε φως, ώστε να λάμπουμε διαφορετικά, όταν έρθει η ώρα να συναντηθούμε ξανά..!

Αυτός ήταν ο επίλογος του άρθρου που είχα γράψει στις 23 Μαρτίου 2020. Ο τίτλος ήταν “Ένα δωμάτιο γεμάτο φως”. Τώρα δύο μήνες μετά έχει έρθει αυτή η “ώρα να συναντηθούμε ξανά”. Άλλοι μουδιασμένοι, άλλοι φοβισμένοι, άλλοι ακόμα κλειδαμπαρωμένοι, άλλοι ήδη φευγάτοι. Οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε τι μας περιμένει. Τι θα γίνει με τα νέα κρούσματα από εδώ και πέρα στην Ελλάδα; Τι συνεχίζει να συμβαίνει στον κόσμο με τον Covid-19; Πώς θα είναι το φετινό καλοκαίρι; Πότε θα νοσήσει βαριά η οικονομία; Πώς τα συμπτώματά της θα μας επηρεάσουν όλους; 

Και τι σκέψεις είναι αυτές καλοκαιριάτικα; Αντί να έχουμε μυαλό για παραλίες, δίαιτες ή άλλες καλοκαιρινές περιπέτειες, εμείς προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη με τα νέα κρούσματα, τι κρύβεται πίσω από την πανδημία και τι κρύβεται γενικά στον κόσμο αυτό.

Και ο δικός μας κόσμος; Τι κρύψαμε εκεί τους δύο μήνες που πέρασαν; Τι αφήσαμε να αποκαλυφθεί; Ποια προσωπική μας πληροφορία συνεχίζει να είναι ένα καλά σφραγισμένο μυστικό;

Για να διατηρήσουμε την ελπίδα μας αξίζει να κάνουμε μια ανασκόπηση. Όχι μόνο των πανδημιών στη γη. Την προσωπική μας.

Στις 4 Μαΐου 2020 ήρθε η ώρα να συναντηθούμε ξανά. Είναι νωρίς ακόμα για να δούμε πώς είμαστε διαφορετικά φωτεινοί μετά από μια καραντίνα. Αρκεί να συνεχίζουμε να κάνουμε την προσωπική μας ανασκόπηση. Ελπίζω πως έτσι οι εκ νέου συναντήσεις μας μαζί με τις διεργασίες μας θα συνδημιουργήσουν κάτι λαμπερό!