Ήρθες στο όνειρό μου σαν άγγελος. Με δυο τεράστια λευκά φτερά. Με τράβηξες από το βάλτο.

Η  φτερωτή χαρά να ακούω ότι πετάω στα όνειρα κάποιου. Ακόμα κι αν κάτι μέσα μου λέει ότι δεν ήμουν εγώ στο όνειρο. Ήταν ο ίδιος ο ονειρευόμενος. 

Ήρθες την κατάλληλη στιγμή που άρχισα να φρικάρω. Σαν σανίδα σωτηρίας. Να με ταξιδέψεις σε ένα νησάκι.

Η ευτυχία να σχετίζομαι με έναν άνθρωπο που εκτιμά την επίδρασή μου. Το αμοιβαίο χαμόγελο τη στιγμή της επιβίβασης σε έναν ονειρικό προορισμό.

Να έρχονται τα λόγια τους μαζί με τα δικά μου οδηγώντας μας σε μια αλλιώτικη άφιξη. Ο νέος  ερχομός να φτιάχνει μια αμοιβαία πορεία σύμπλευσης. Εκεί όπου δεν χρειάζεται μεζούρα, για να είμαστε σε δύο μέτρα απόσταση. Εκεί όπου η εγγύτητα δεν είναι καταναγκαστικό έργο. Εκεί όπου επιτρέπεται και η απόσταση όταν κρίνεται ωφέλιμη.

Εκεί όπου η σχέση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Μπορεί να ανθίσει. Μπορεί να αρρωστήσει. Μπορεί να κοιμηθεί. Μπορεί να ονειρευτεί. Μπορεί να αφυπνιστεί και να αλλάξει κατεύθυνση. Μπορεί να μεταμορφωθεί και να αλλάξει όψη.

Όπως και να είναι πάντως θα τον αντιληφθείς. Είτε επειδή θα έρθει και στο δικό σου όνειρο σαν φτερωτός άγγελος. Είτε επειδή θα φτάσει στην πόρτα σου σαν σανίδα σωτηρίας. Κι αν τύχει και σας δω μαζί θα βγάλω φτερά και θα πετάξω μακριά. Με ένα χαμόγελο ικανοποίησης ότι δεν με χρειάζεστε πια.

*Αφιερωμένο με ιδιαίτερη αγάπη στον Ι.Μ. και σε όλους τους θεραπευόμενούς μου. Με την προσδοκία να τους ωθήσει η θεραπευτική σχέση να μεταμορφώσουν τις υπόλοιπες σχέσεις στη ζωή τους 🙂

Πηγή φωτογραφίας: https://www.instagram.com/john_mallis/