Η διαλεκτική: ελευθερία – εγκλωβισμός

Η διαλεκτική: ελευθερία – εγκλωβισμός

Έχεις νιώσει ποτέ αιχμάλωτος στην ίδια σου την επιλογή; Εκείνη που σου έκλεινε το μάτι και σου φαινόταν τόσο ελκυστική. Και ακόμα σου μοιάζει έτσι. Σου δημιουργεί ευχαρίστηση, σε εμπνέει και σε παθιάζει συχνά. Όμως είναι και φορές που η ίδια αυτή επιλογή σε κάνει να την αποστρέφεσαι. Αηδιάζεις, κουράζεσαι και αισθάνεσαι να σε φυλακίζει.

Είσαι διχασμένος; Είναι αυτό φυσιολογικό; Είσαι απαιτητικός; Τι συμβαίνει τελοσπάντων; 

Μήπως οι άνθρωποι τελικά έχουμε το ανικανοποίητο; Η αχαριστία κυλά στο αίμα μας; Τρεφόμαστε με αυταπάτες; Και είναι αυτό κοινό χαρακτηριστικό; Ή μήπως το έχουν οι πιο περίεργοι; Οι πιο ιδιόρρυθμοι; 

Πού τραβάμε τη γραμμή ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παθολογικό;

Και οι ερωτήσεις μας αιχμαλωτίζουν περισσότερο, γιατί όσο δεν δίνουμε απάντηση τόσο εγκλωβιζόμαστε σε υποθέσεις. Τόσο οι σκέψεις μας μας παρασύρουν σε μια δίνη.

Το προσωπικό μου βίωμα μου έχει δώσει μια απάντηση: μέσα σε ευχάριστες επιλογές υπάρχει σίγουρα κάτι δυσάρεστο. Σε μια ανθισμένη σχέση υπάρχουν αγκάθια. Σε μια δουλειά με πρόσφορο χώμα εντοπίζονται πέτρες. Σε μια καθημερινότητα που αναπνέει έρχεται η δυσφορία. 

Η διαλεκτική στις καταστάσεις με βγάζει κάθε φορά από τη φυλακή. Μου θυμίζει ότι χρειάζεται να εξερευνήσω τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου και τις καταστάσεις, για να βγάλω άκρη. Η προθυμία μου για διερεύνηση ανοίγει το δρόμο προς την ελευθερία μου. Και εκεί θα συναντήσω πάλι κλουβιά. Γνωρίζω καλά πως θα εγκλωβιστώ και πάλι.

Σέβομαι ότι καμιά φορά μπορεί να χρειάζομαι αυτή τη φυλακή. Για να ησυχάσω λίγο, να πάρω μια ανάσα. Ή για να διδάξω τον εαυτό μου τη στρατηγική προς την έξοδο. 

Όσο αποδέχομαι περισσότερο τη φυλακή ως μέρος της διαλεκτικής (ελευθερία-εγκλωβισμός) έχω μεγαλύτερη περιέργεια να δω τι εξυπηρετεί στη ζωή μου και πώς με κάνει να αντιδρώ. 

Τόσο μέσα στη “στενή” όσο και απ’ έξω παρατηρώ ποιοι άλλοι είναι δίπλα μου. Προσέχω τους φυλακισμένους και τους ελεύθερους. Βλέπω ότι ο ρόλοι εναλλάσσονται. Ανακούφιση για μια στιγμή. Τι έκαναν οι άλλοι και βρέθηκαν εκεί μέσα; Μήπως τιμώρησαν οι ίδιοι τον εαυτό τους και του επέβαλαν αυστηρή ποινή; Μήπως η επιλογή τους μεταμορφώθηκε με το πέρασμα του χρόνου και τους φυλάκισε; Πάντα υπάρχει ένας λόγος. Και όσο περισσότερο κατανοούμε τους λόγους τους προσωπικούς μας και των άλλων τόσο περισσότερο απελευθερωνόμαστε.