“Σανίδα” χρειάζεται να επαναλάβω κάθε φορά που ρωτάνε το επώνυμό μου. Το “Σανιδά” το προτιμά η συντριπτική πλειοψηφία. Είμαι συνηθισμένη να ξαναλέω το επώνυμό μου. Καθόλου δεν με ενοχλεί. Θα έκανα το ίδιο, αν ήθελα να σιγουρετώ ότι άκουσα σωστά ένα επώνυμο που μου ηχούσε περίεργα στα αυτιά.

“Σανίδα” είπα εχθές στο τηλέφωνο, όταν έπεσε το αντίστοιχο ερώτημα. Η Κατερίνα ενθουσιάστηκε με το επώνυμό μου και το συγκράτησε με την πρώτη. Όταν την είδα σήμερα στα νησάκια μου χαμογέλασε αεράτα και ήμουν σίγουρη ότι θυμόταν ποια είμαι.

Ο Γρηγόρης, ο δάσκαλος, πλησίασε και αφού έγιναν οι συστάσεις, ως Σανίδα ήμουν έτοιμη να εξοικειωθώ με τη σανίδα μου. Είχα κάνει στο παρελθόν δύο μαθήματα windsurf. Αυτή τη φορά η επιλογή μου να συνεχίσω ήταν σαν σανίδα σωστά καρφωμένη στο πάτωμα. Χωρίς παραπατήματα αποφάσισα να ασχοληθώ με το windsurf αυτό το καλοκαίρι. Ανυπομονούσα να έρθω σε επαφή με τη θάλασσα και τον αέρα. Το χρειαζόμουν ακόμα περισσότερο μετά τις μέρες του εγκλεισμού λόγω του κορονοϊού.

Μαζί με τη διάθεση ελευθερίας ήθελα να επανασυνδεθώ με την ισορροπία μου σε αεράτες καταστάσεις. Οι καρφωμένες σανίδες στο έδαφος μου είχαν προσφέρει τη σιγουριά. Τώρα πια ήθελα να εξερευνήσω τη σανίδα στο νερό. Και να αφεθώ να με διδάξει μέσα από τα κουνήματά της.

Και να την “υποτάξω” καθώς θα την κατευθύνω. Άλλωστε ο δάσκαλός μου από την αρχή ήταν σαφής. Πρέπει να συμπεριφέρομαι εκεί πάνω με τσαμπουκά. Αλλιώς σανίδα και πανί θα μου πάρουν τον αέρα. Ως Σανίδα όφειλα να κυριαρχήσω 😉

Δεν ξέρω μέχρι πού θα φτάσω στο νέο μου χόμπυ. Γνωρίζω όμως την επιθυμία μου να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ. Να βγω λίγο έξω από τη ζώνη ασφάλειάς μου. Και να εμπλουτίσω το ρεπερτόριό μου με κάμποσες δόσεις τσαμπουκά. Κάποιες φορές είναι τόσο χρήσιμο να “τσαμπουκαλευόμαστε”, προκειμένου να ισορροπήσουμε.

*Ευχαριστώ την Κατερίνα και τον Γρηγόρη για το θερμό τους καλωσόρισμα. Μπορεί σήμερα να μην είχε αρκετό αέρα, για να δώσει ώθηση στο πανί μου, αλλά η αέρινη αύρα τους με ωθούν ευχάριστα στο νέο μου ξεκίνημα 🙂