Πρέπει να φοράμε μάσκα; Είναι επαρκής για να μας προφυλάσσει; Μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από τη χρήση της; Κάπου διάβασα για οικονομικά συμφέροντα. Τι ισχύει πραγματικά;

Από τη μια τα ερωτήματα περί μάσκας να φανερώνουν την ανησυχία μας. Και από την άλλη τα νέα δεδομένα να ξεσκεπάζουν λίγη ακόμα αβεβαιότητα.

Τουλάχιστον στην καραντίνα δεν είχαμε τέτοια διλήμματα: με μάσκα ή χωρίς; Τι γίνεται τώρα που μας δόθηκε πίσω η ελευθερία κίνησης; Πώς τηρούμε αυτό που είναι υποχρεωτικό; Πώς συμπεριφερόμαστε σε αυτό που είναι προαιρετικό;

Για κάποιους υπάρχουν άλλα διλήμματα: την υφασμάτινη μάσκα ή τη χάρτινη; Την μπλε ή την εμπριμέ; Αυτή που επιβαρύνει το περιβάλλον ή εκείνη που ανακυκλώνεται; Τα χρώματα, οι ποιότητες και οι τιμές ποικίλουν. Και έτσι, πέρα από τις οδηγίες για τη χρήση της, έρχονται να προστεθούν νέες ανάγκες: η μάσκα για τη βραδινή έξοδο, η μάσκα για την παραλία, η μάσκα για τα ψώνια… 

Και έτσι προκύπτει ένα άλλος είδος σύγχυσης. Αυτή της επιλογή μας. Διαλέγω σύμφωνα με τους κανόνες, σύμφωνα με τις δικές μου αξίες, σύμφωνα με το τι κάνουν οι άλλοι, σύμφωνα με τι; Η προσωπική μας σύγχυση σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα της πανδημίας μπορεί να καταλήξουν σε ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα. Ενδέχεται να κορυφωθεί η αγωνία σε τέτοιο βαθμό που να μας παρασύρει σε άλλα μονοπάτια, όπως αυτό της καχυποψίας ή του τραύματος ή της απομόνωσης.

Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα η μάσκα θα είναι απαραίτητη. Ούτε γνωρίζω με ακρίβεια τι θα συμβεί στην ψυχική μας υγεία παρά τα όσα ακούω και διαβάζω από έγκυρες πηγές. Φαίνεται ότι η αβεβαιότητα θα είναι συμπληρωματικό αξεσουάρ στη ζωή μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι προστέθηκε στην καθημερινότητά μας και αλλάζει χρώματα όσο περνάνε οι μέρες.

Αν πάμε να μασκαρέψουμε ή να καλύψουμε τα συναισθήματα που μας προκαλεί η αβεβαιότητα θα έρθουμε αντιμέτωποι με έναν άλλο ιό: αυτόν της ψυχολογικής αποφυγής. Ας διατηρήσουμε λοιπόν τις μάσκες εκεί όπου χρειάζονται. Ή έστω και λίγο εκεί που μας βοηθούν.

Η επαφή με τον εαυτό μας πρέπει να γίνεται χωρίς μάσκα ούτε απολύμανση. Μόνο έτσι θα φτιάξουμε γερά αντισώματα για τα συμπτώματα που απειλούν την ψυχολογική μας κατάσταση. Συνεχίζοντας να έρχομαι λοιπόν σε επαφή με τον εαυτό μου έφερα και πάλι στο φως την αξία του παιχνιδιού και της αγάπης. 

Δεν ξέρω πού θα φορέσω αυτή την κόκκινη με λευκά πουά μάσκα. Γνωρίζω όμως σίγουρα ότι κατασκευάσθηκε με φροντίδα και μου προσφέρθηκε με γνήσια αγάπη. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τη δική μας μάσκα. Η επαφή με τις δικές μας αξίες μπορεί να μαλακώνει έστω και λίγο την ανησυχία αυτής της περιόδου. Εμένα μου θύμισε να στρέφομαι σε όσους με αγαπούν και με φροντίζουν. Εσάς;