Τις τελευταίες μέρες χρειάστηκε να ακυρώσω δύο ταξιδιωτικούς προορισμούς. Η εποχή της αβεβαιότητας λόγω covid-19 συνεχίζει να είναι ζεστή σαν τις μέρες του Αυγούστου. Έχω την αίσθηση ότι η θερμοκρασία της θα διατηρηθεί ακόμα και με την είσοδο του φθινοπώρου. Οι μέρες μπορεί να δροσίσουν. Το κλίμα όμως ανησυχίας και αστάθειας ίσως παραμείνει ζεστό. Ελπίζω όχι καυτό.

Αντί να ζεσταίνομαι λοιπόν σήμερα στις παραλίες των Χανίων, βρίσκομαι στο σπίτι μου. Αντί να περιπλανιέμαι στις ομορφιές του Κρητικού τοπίου, κάθομαι στη βεράντα μου. Και οι Κρητικές λιχουδιές; Σήμερα ξύπνησα σκεφτόμενη ότι δεν θα γευόμουν ούτε μια μπουκίτσα από καλιτσούνια ή ξεροτήγανα…

Κι όμως αυτή η ακυρωμένη εμπειρία έδωσε τη σκυτάλη το πρωί σε μια άλλη γευστική απόλαυση. Μέσα στο διαμέρισμά μου τρύπωσε μυρωδιά από τηγανίτες από το τηγάνι του πρώτου ορόφου. Εκεί ο ανιψιός μου ετοίμαζε πρωινό με σοβαρό και παιχνιδιάρικο ύφος με βασικό πιάτο τα pancakes.

Ανέβηκα τα σκαλιά με το μπουκαλάκι από σφένδαμο στο χέρι. Το πιάτο μου ήταν ήδη έτοιμο. Ένιωσα ως τιμώμενο πρόσωπο σε επίσημο γεύμα. Τα χέρια του 13χρονου Νικόλα συνέχιζαν να χειρίζονται με επιδεξιότητα κουτάλα και σπάτουλα. Τα υπόλοιπα πιάτα ετοιμάστηκαν σε λίγα ακόμα λεπτά.

Αυτό το καλοκαίρι μπορεί να ακυρώθηκαν οι γεύσεις της Κρητικής κουζίνας. Αυτό το πρωινό όμως επικυρώθηκε η συνταγή της αγάπης, έτσι όπως πλημμύρισε με τα αρώματά της τις καρδιές μας.

Πάνω από αυτό το γευστικότατο πιάτο ήρθε η επικύρωση στις αληθινές σχέσεις και στα ζεστά συναισθήματα.